Jula kom brått på i år! Den 22.desember gjekk eg ombord flyet, i tights og singlet og likevel for varm (korleis kler du deg til ei heimreis der det er over 30 grader temperaturforskjell mellom avreise- og ankomstbyen?), med «julikjensle» og ulljakka pakka på toppen av sekken. Den 23.desember gjekk eg ut i kulda på Sola der julas finaste overrasking møtte meg i form av kjære venner, familie, norske flag, julestjerne, smågodt og Tine’s iskaffi. Kva meir kan ei jente ynskje seg?
Det som eventuelt mangla av julestemning etter dette falt raskt på plass då eg steig inn i mors julepynta hus. Her var alt som det skulle vere. Juletre, juleoppsatsar, julekrybba, juleljos, julestjerner, juledukar, julekuler, julebrus, julepakkar, julemusikk, julenøtter, juleenglar…
Jula var komen til familien Sandve og det var eg óg.
Heime venta kjære gjensyn og juletradisjonar. Bror og far lekesloss som før, morfar humra blidt, pinnekjøtet fylde først huset med godlukt og deretter magane, og då onkel Håvard kunne juble over «nodå» i riskremen vart plutseleg me andre altfor mette til å ete ei einaste skjei med riskrem til.
Under treet låg mellom anna nye støvlar, kaffimaskin og krimbok, og meir enn eit medlem av familien fekk Dulce de Leche, Argentina sin «nasjonalingrediens», spesialimportert for anledningen.
Romjul = familieselskap, venneselskap og ikkje minst; selskapsspel! Eg vann Rummikub, men Scrabble gjekk det verre med. Eg mistenker at eg og Gunhild tapte slaget då Helge fekk ein heller luftig idé.
Og til slutt romjula sitt høgdepunkt; Ella! Janne har fått ei uimotståelig lita snelle og tante Tovi har vore å hilst på! Legg merke til at eg allereie har byrja å lære ho rampestreker.
Konklusjon; Maria Mena har eit godt poeng. Å reise heim til jul er ein god idé!
Fortsatt velsigna romjul til deg og dine!
tovekarin 